جمهوری اسلامی، تا کنون چه تعداد ایرانی را به قتل رسانده؟ | نقطه ۱۸
سرکوب اعتراضات خیابانی
چه کسی هست که خبر نداشته باشه که این رژیم، که به قول خودش پیرو مکتب امام علی ه، به اندازه همون حضرت، سفاک، بیرحم و خونخواره، و کوچکترین فریاد اعتراضی رو تحمل نمیکنه.
اعتراضات مردمی در ایران طی چهار دهه گذشته بارها با سرکوب شدید مواجه شده‌اند. آمار رسمی معمولاً چندین برابر کمتر از واقعیت بوده و منابع مستقل بر تعداد بالاتر تأکید دارند. هر گونه جنبش و اعتراضی که مردم کرده اند — از درخواست آزادی سیاسی و عدالت اجتماعی گرفته، تا مخالفت با گرانی و فساد— حکومت لات و لوت های هرزه سپاه و بسیج رو اعزام کرده تا مردم رو بکشند:
- اعتراضات سال ۱۴۰۱: بعد از کشته شدن مهسا (ژینا) امینی، موجی از اعتراضات سراسری با شعار «زن، زندگی، آزادی» به راه افتاد. حکومت، مردم رو، کشت و کور کرد. منابع مستقل اعلام کردند که حداقل ۵۵۱ نفر کشته شده‌اند، که از این تعداد ۶۸ نفرشون کودک بوده اند.
- اعتراضات سال ۱۳۹۸: اعتراضات به افزایش قیمت بنزین در بیش از ۲۱ شهر کشور. دولت ۲۲۵ کشته اعلام کرد، اما سازمانهای حقوق بشری حداقل ۳۰۴ کشته و برخی رسانه‌ها تا حدود ۱۵۰۰ کشته را برآورد کردند.
- اعتراضات سال ۱۳۹۶: اعتراضات اقتصادی و سیاسی در بیش از ۸۰ شهر شکل گرفت. سخنگوی وقت قضاییه ۲۵ کشته اعلام کرد، اما منابع مستقل تا حدود ۵۰ نفر یا بیشتر برآورد کردند.
- اعتراضات سال ۱۳۸۸: اعتراضات به نتایج انتخابات ریاست جمهوری، گسترده شد. دولت تنها ۳۰ کشته را اعلام کرد، اما منابع مستقل تعداد واقعی را بسیار بیشتر برآورد کردند. یکی از کشته شدگان، ندا آقاسلطان دانشجوی فلسفه بود که در اعتراضات خیابانی تهران با شلیک مستقیم مأموران به قلبش کشته شد.
-
اعتراضات سال ۱۳۷۸:
این اعتراض‌ها پس از حمله به خوابگاه دانشجویان آغاز شد. برآورد کشته‌ها بین
۵ تا ۱۷ نفر و صدها زخمی است. عزت‌الله ابراهیم‌نژاد، تنها یکی از دانشجویانی
بود که در حمله به خوابگاه به قتل رسید. تعدادی دانشجو از پشت بام به پایین
پرتاب شدند.
- اعتراضات سال ۱۳۷۴ (اسلامشهر): اعتراض به گرانی کرایه‌ها در اسلامشهر به شورش گسترده تبدیل شد. گفته می‌شود دست‌کم ده‌ها نفر کشته شده‌اند. منابع رسمی آماری ارائه نکردند.
- اعتراضات سال ۱۳۷۳ (قزوین): مردم قزوین به تقسیمات کشوری اعتراض کردند. سرکوب شدید گزارش شده و منابع غیررسمی از ده‌ها کشته و صدها زخمی یاد می‌کنند.
- اعتراضات سال ۱۳۶۰: پس از برکناری ابوالحسن بنی‌صدر از ریاست جمهوری، مردم در تهران و شهرهای دیگر دست به اعتراض زدند. منابع مستقل از صدها کشته خبر داده‌اند، هرچند آمار رسمی وجود ندارد.
اعدام‌ها
ماشین اعدام، یکی از اصلیترین ویژگی های حکومت آقا امام زمانه و به همین دلیله که، برخی ها به این حکومت لقب «جمهوری اعدام» داده اند. این ماشین از همون روز اول شروع این حکومت به جان مردم افتاد و حتی الان هم که رژیم در سراشیبی تند سقوط افتاده، همچنان از مردم قربانی میگیره. اخیرا شخصی به نام بابک شهبازی به اتهام جاسوسی برای اسراییل اعدام شد. شخصا فکر میکنم اگر این اتهام واقعی میبود، این فرد در واقع یک قهرمان ملی است. ولی من بعید میدونم آخوندها مدرکی علیه اش داشتند و طبق معمول، بدون هیچ سند و مدرکی، جان یک ایرانی دیگه رو گرفتن. مارهای روی دوش ضحاک، فعال هستند، مثل همیشه! هر چند، اگر فقط آمار همین سه سال اخیر رو یه نگاهی بندازیم، متوجه میشیم که خامنه ای، در واقع، حتی روی ضحاک رو هم سفید کرده. هر جور حساب میکنم، ضحاک این تعداد آدم رو نکشت!
- ۲۰۲۳: حداقل ۸۵۳ اعدام
- ۲۰۲۴: حدود ۹۷۵ اعدام (روند افزایشی ادامه دارد)
- ۲۰۲۵: تا پایان آگوست ۲۰۲۵، حداقل ۸۴۱ نفر اعدام شده‌اند
حکومت، ریش و قیچی دست خودشه و ، طبق معمول، بدون محاکمه واقعی و بدون حضور وکیل و هیات منصفه، خودش میبره و خودش میدوزه. رژیم ادعا میکنه که اینها همه جاسوس یا قاچاقچی موادمخدر یا قاتل هستند. ولی فقط یک ابله میتونه دروغ های این حکومت رو باور کنه. بله، ممکنه که تعدادی از این افراد هم قاچاقچی مواد مخدر و یا قاتل باشند، ولی اولا در دنیای امروز، بیشتر کشورهای دنیا همون جرم ها رو هم حبس ابد یا حبس های طولانی میدن و مجرم رو نمیکشن؛ دوما، ثابت شده که حکومت با این اتهامات تا الان خیلی ها رو بی دلیل از بین برده. رژیم چند تا قاچاقچی رو که جزو قاچاقچی های خودش نیستند، اعدام میکنه که به خود و کشتارهاش مقبولیت بده، بعد، لابلای اونها، مخالفان سیاسی و معترضین رو هم از بین میبره.
اعدام ها در دوره حکومت جمهوری اسلامی
قتل در بازداشتگاهها و زیر شکنجه
از حکومت ولی فقیه انتظار نداریم وقتی توی روز روشن، بی پروا آدم میکشه و چشم کور میکنه، توی دخمه ها و شکنجه گاه ها که هیچ جور نظارتی وجود نداره، مثل یک حکومت متمدن رفتار کنه و وحشی بازی در نیاره. افراد زیادی، در زیر شکنجه کشته شده اند و ما تعداد دقیقشون رو نمیدونیم؛ اما مواردی ههم وجود دارند که با تلاش خانواده و اطرافیان قربانی و یا شاهدان شکنجه و قتل، در موردشون اطلاع رسانی شده.
افرادی که در زندان ها و بازداشتگاه ها به دلیل شکنجه و یا به طرزی مشکوک به قتل رسیدند
ترور و آدم ربایی
علاوه بر کشتن معترضین در خیابانها، و یا اعدام (علنی یا بی سر و صدای) آنها در زندانها، حکومت امام زمانی، تیم هایی رو هم برای آدمکشی به شیوه ترور تربیت کرده و در صورت لزوم، اونها رو به اقصا نقاط جهان
اعزام میکنه تا به سراغ مخالفین در محل کار و زندگی شون برن. اگه تونستند
اونها رو بدزدند و به سیاهچالهاشون منتقل کنند تا اونجا اعدام بشن و اگر نتونستند، همونجا از بین
شون ببرند.
جمهوری اسلامی این اقدامات رو بعضی وقتها, خودش مستقیم انجام می ده و بعضی وقتها هم به گرو های نیابتی مثل حزب الله یا گروهای بزه کار دیگه، برون سپاری میکنه. تعداد افرادی که در اثر اینگونه اقدامات جنایتکارانه رژیم، جان خودشون رو از دست داده اند، زیاده. درمواردی هم، شخص ناپدید شده و هنوز هم معلوم نیست که اصلا زنده است یا به قتل رسیده. طبق معمول، ما با حکومتی طرف هستیم که به کل با شفافیت و پاسخگویی بیگانه است؛ در نتیجه تعداد ثبت شده قربانیان حکومت در این زمینه، یقینا بسیار پایینتر از رقم واقعی است، در برخی موارد، قربانیان بی سر و صدا حذف میشن و کسی رو هم ندارن که پرونده شون رو پیگیری کنه. در موارد دیگه، بازماندگان قربانی به دلایل مختلف وادار به سکوت میشن. مواردی هم هست که جنایتکاران، موفق میشن سرنخ ها رو به طور کامل از بین ببرن.
قربانیان تروریسم و آدم ربایی توسط رژیم ولی فقیه
انفجار و بمب گذاری
جنگ ایران و عراق
درسته که صدام حسین هم یه بی پدر و مادری بود از جنس خمینی و خامنه ای، اما
اگر نمیدید که حکومت نایب امام زمان، بعد از به قدرت رسیدن ارتش رو به اون شکل سرکوب و تار و مار کرده، خیلی بعید بود که به خودش اجازه بده نگاه چپ
به ایران بندازه. ضمن اینکه، افرادی عنوان کرده اند که خمینی، خودش هم تنش برای
داشتن جنگ با یک کشور خارجی بد جوری میخارید!
- تلفات ایرانی بین ۱۸۸ هزار تا ۲۲۰ هزار نفر برآورد شده
- برخی منابع مجموع تلفات دو طرف را، ۵۰۰ هزار نفر یا بیشتر ذکر کرده‌اند.
این رو هم نباید فراموش کرد که، مدیریت الله بختکی و هیاتی در طول جنگ، باعث افزایش تلفات ایران شد؛ مضاف بر اینکه به اعتراف بعضی از کارگزاران خود حکومت، جنگ اصلا میتونست از بعد از فتح خرمشهر دیگه ادامه پیدا نکنه. ادامه لجوجانه جنگ بعد از فتح خرمشهر، باعث شد تلفات نیروی انسانی چندین برابر بشه.
زلزله‌ها و سایر بلایای طبیعی مانند سیل، فرونشست زمین و آتش سوزی
زلزله و سیل بلایای طبیعی هستند، اما تلفات سنگین اونها، همیشه طبیعی نیست. حکومت‌ها در برابر جان مردم مسئول‌اند؛ از طریق ساخت‌وساز ایمن، مدیریت درست بحران و امدادرسانی به موقع که می‌تونند مرگ و ویرانی رو به حداقل برسونند. برای نمونه، زلزله ۶.۶ ریشتری بم در ایران بیشتر از ۳۰ هزار کشته برجا گذاشت و یک شهر تاریخی را نابود کرد. حالا اجازه بدید اون زلزله رو، با بزرگترین زلزله هایی که در ژاپن، در طول ۴۵ سال گذشته رخ داده مقایسه کنیم - یعنی در طول مدت زمانی که این رژیم بر سر کار بوده.
-
زلزله بزرگ شرق ژاپن (توهوکو) – ۱۱ مارس ۲۰۱۱
بزرگی: ۹.۰ ریشتر
تلفات: حدود ۱۸٬۴۰۰ نفر (مرگ تایید شده + مفقودی ها)
علت اصلی: سونامی عظیم پس از زلزله
-
زلزله کوبه (هانشین–آواجی) – ۱۷ ژانویه ۱۹۹۵
بزرگی: ۶.۹ ریشتر
تلفات: حدود ۶٬۴۰۰ نفر
علت: تخریب گسترده ساختمان‌ها و آتش‌سوزی در شهر
-
زلزله هوکایدو (توکاتچی-اوکی) – ۲۶ سپتامبر ۲۰۰۳
بزرگی: ۸.۰ ریشتر
تلفات: تنها ۱–۲ نفر
علت کم بودن تلفات: ساختمان‌های مقاوم و آماده‌باش گسترده
ما به «کیک زرد» و «دانشمند اتمی» نیاز نداریم. ما به یک حکومت مردمی احتیاج داریم که به جای اینکه میلیارد، میلیارد، پول بی زبون مملکت رو خرج توهمات آخرالزمانی و مالیخولیایی اش کنه، کمک کنه مردم خانه های مقاوم تری در برابر زلزله و سیل داشته باشند. اگر بخشی از پولی که صرف پروژه اتمی شده بود، برای نوسازی و مقاوم ساری خانه ها و مکان های عمومی شده بود، شاید هنوز هم، بسیاری از هموطنان ما در شهرهایی مثل رودبار و بم زنده می بودند.
تصادفات رانندگی
خودروهای تولیدی بی کیفیت که نتیجه انحصار و سودجویی سیری ناپذیر سپاه و کارگزارن نظام هستند، خودروهای فرسوده و از رده خارج که به دلیل وضع بد اقتصادی همچنان مورد استفاده هموطنان هستند، وضعیت نامناسب جاده‌ها، و البته، فرهنگ غلط رانندگی، باعث شده تقریبا هیچ ایرانی وجود نداشته باشه که در بین اقوام و آشنایانش، عزیزانی رو در تصادفات رانندگی از دست نداده باشه.
- بین ۲۰۰۶ تا ۲۰۲۲: بیش از ۳۲۵ هزار کشته
- سالانه حدود ۲۰ هزار کشته
همه‌گیری کرونا
در دوران همه‌گیری کووید-۱۹، نه تأخیر، بلکه ممانعت از ورود واکسن به دستور شخص علی خامنه ای، باعث افزایش مرگ‌ومیرها شد. بنا بر آمار رسمی، حدود ۱۴۶ هزار نفر فوت کرده‌اند. طبق رویه معمول حکومت در پنهانکاری و دروغگویی، تعداد واقعی احتمالاً بسیار بیشتر بوده. خیلی از قربانیان میتونستند هنوز هم زنده باشند، اگر سرنوشت کشور به دست تعدادی روانپریش مالیخولیایی نمی بود.
سوانح هوایی، دریایی، ریلی، انفجارها و حوادث دیگر
در طول ۴ دهه گذشته، تعداد زیادی حوادث مرتبط با حمل و نقل هوایی، دریایی، ریلی و همچنین فجایع و حوادث دیگری رخ داده اند. چون ما با حکومتی غیر پاسخگو، غیر شفاف، غیرمنتخب و اشغالگر روبرو هستیم که از استفاده کردن از مردم به عنوان سپر انسانی، و قربانی کردن اونها، برای مظلوم نمایی و رسیدن به اغراض سیاسی هیچ ابایی نداره، کاملا طبیعی ه که بسیاری از مردم، حکومت رو یا مستقیم یا غیر مستقیم، در رخ دادن چنین حوادثی مسوول بدونن.
مسولیت مستقیم: سپر انسانی قرار دادن مردم، حمل مهمات و مواد جنگی از طریق هواپیماهای مسافربری و کشتی های تجاری، و یا حتی ایجاد انفجارها و آتش سوزی های عمدی، برای بیان این جمله تکراری و ملال اور که: «ما تروریسم نیستیم؛ ما خودمان هم قربانی تروریسم هستیم»
مسوولیت غیر مستقیم: داشتن سیاست خارجی مبتنی بر خصومت با آمریکا و اسراییل، که باعث انزوای کشور و اعمال تحریم های کمرشکن و در نتیجه فرسودگی ناوگان هواپیمایی کشور شده اند؛ فساد و دزدی های گسترده که باعث شده پروژه ها خروجی های نامطلوب و بی کیفیت داشته باشند؛ گسترش فقر و پایین بودن دستمزدها، که باعث بی انگیزه شدن کارکنان سازمان ها، و بی توجه شدن اونها به وظایف شون شده.
در زیر و به عنوان قسمت پایانی، صرفا جهت یادآوری، تعداد اندکی از این سوانح و حوادث ناگوار رو به همراه خسارات جانی هر کدام از آنها، برای شما فهرست نموده ام:
- حادثه فرو ریختن برج متروپل آبادان (۱۴۰۱) - دست‌کم ۴۳ نفر کشته و بیش از ۳۷۰ نفر زخمی شدند.
- حادثه غرق نفتکش «سانچی» (۱۳۹۶) - ۳۲ ملوان ایرانی مفقود شدند.
- حادثه فروریختن ساختمان «پلاسکو» (۱۳۹۵) - ۲۲ نفر کشته و ۲۳۵ نفر زخمی شدند.
- حادثه برخورد دو قطار در ایستگاه «هفت‌خوان» (۱۳۹۵) - ۴۷ نفر کشته و ۱۰۳ نفر مجروح شدند.
- حادثه آتش‌سوزی مدرسهٔ «شین‌آباد» (۱۳۹۱) - ۲ دانش‌آموز کشته و ۲۷ دانش‌آموز دچار سوختگی شدید شدند.
- حادثه سقوط توپولوف ۷۹۰۸ کاسپین (۱۳۸۸) - ۱۶۸ نفر کشته شدند.
- حادثه سقوط هواپیمای فوکر -۵۰ شرکت «آسمان» (۱۳۸۴) - ۴۶ نفر کشته شدند.
- حادثه سقوط هواپیمای سی‑۱۳۰ خبرنگاران (۱۳۸۴) - ۱۲۸ نفر کشته شدند.
- حادثه آتش سوزی مسجد «ارگ» تهران (۱۳۸۳) - ۷۸ نفر کشته و ۲۲ نفر زخمی شدند.
- حادثه انفجار قطار نیشابور (۱۳۸۲) - دست‌کم ۳۰۰ نفر جان باختند و ۴۶۵ نفر زخمی شدند؛ ۱۸ روستا کاملاً ویران شد.
- حادثه سرنگونی هواپیمای ایرباس توسط ناو آمریکایی (۱۳۶۷) - ۲۹۰ نفر کشته شدند.
